Konuşmada beklenenden farklı hız, ritim gözlenmesi, ses, hece, sözcük ya da sözcük öbeği tekrarları, uzatmalar veya bloklar biçiminde konuşma akışının kesintiye uğramasıdır. Bunlara aşırı gerginlik, çabalama davranışları ve ikincil davranışlar eşlik edebilir.

Takifemi:  Konuşmada seslerin hızdan dolayı üst üste binmesi sonucu konuşmanın anlaşılırlığının etkilenir. Akıcılık sorunlarında olduğu gibi kişinin iletişim becerilerini olumsuz etkilemektedir. Kekemelikten farklı olarak takifemisi olan bireylerin kendi konuşma özellikleri ile ilgili farkındalıkları daha düşüktür. Bu sebepten dolayı kişi üzerindeki olumsuz etkileri daha sınırlıdır. Takifemisi olan bireyler ile çalışmalarımızda bireyin kendi konuşma özelliklerini tanıması için konuşma hızının düşürülmesi ve hece yutma sorunlarını en aza indirmek hedeflenir.

Kekemelik: Çocukluk döneminde başlayan ve yetişkinlikte de sürebilen, konuşma akışında duraksama, uzatmalar ve tekrarlamaların olduğu, ses ve hecelerin konuşma esnasında anormallikler gösterdiği kronik bir konuşma bozukluğudur. Bu bozukluğu olan bireyler, söylemek istediklerinin farkındadır ve doğru sesleri kullanırlar fakat bunu aktarma aşamasında zorluk çekebilir ve normal bir konuşma akışı üretemezler.

Kekemelikte yalnızca anormal konuşma söz konusu olabildiği gibi, konuşmada yaşanan zorluk sebebiyle oluşabilen olağandışı jest ve mimikler, dudak ve çene titremesi, omuz silkmeleri, göz kırpıştırmaları da eşlik edebilir.

Kekeme bireylerin konuşma akışı, gün içerisindeki farklı durum ve aktiviteler esnasında değişkenlik gösterebilir. Yüz yüze konuşma, bir gruba hitap etme, telefonda konuşma, sesli okuma veya şarkı söyleme esnasında kişinin kaygı düzeyine göre konuşma daha şiddetli ketlenebilir ya da daha akıcı konuşma sağlanabilir.

Kekeme bireyler, söylemek istediklerini akıcı bir şekilde söyleyemediklerinin bilincindedirler. Ayrıca konuşmaya başladıklarında konuştuklarının değil, nasıl konuştuklarının daha fazla dikkat çektiğini fark ederler. Bu durum, konuşma güçlüğü ile birlikte kaygı ve korku yaşamalarına, özgüven ve öz saygınlıklarını yitirmiş gibi hissetmelerine, diğer insanlarla etkileşimlerini minimum düzeye indirmelerine neden olur. Tedavi edilmediği durumlarda, ileriki yaşlarda okul ve iş başarısını, hatta toplumla olan iletişimi bozabilir. Bireyi asosyal ve içine kapanık bir duruma sokabilir.