Bebeğin anne karnındaki gelişimi sırasında, dudak ya da damak bölgesinin gelişimini tamamlayamaması ve bu bölgelerde açıklık kalması durumunda çeşitli sağlıklı sorunları ve konuşma sorunları ortaya çıkar. Dudak ve damak yarıkları; dudak, sert damak, yumuşak damak, diş, burun gibi yapıların birinin ya da birden fazlasının yapısal olarak bozuk olmasına ve bu organların sesletim için gerekli olan hareketleri uygun bir biçimde yapamamasına neden olmaktadır.

Çocukta sadece dudak yarığı varsa konuşma az etkilenirken, damak bölgesindeki yarıklar konuşmayı daha olumsuz etkiler. Erken dönemde uygun ameliyatlar ya da ortodontik tedaviler uygulanırsa çocuğun konuşması daha iyi gelişebilir. Geç kalınmış tedavilerde yanlış konuşma alışkanlıklarının yerleşmesi konuşma terapisi sürecinin uzamasına sebep olabilir.

Seanslarda çocuğun hangi aylarda hangi sesleri çıkartması gerektiği ile ilgili bilgilendirme, dil ve konuşma gelişimini hızlandırıcı ve  dil-dudak-damak kaslarını güçlendirici oyun ve aktiviteler aile yönlendirilebilir. Çocuk 4,5 yaşına gelmiş ve konuşma seslerini düzgün üretemiyorsa aktif terapiye başlanabilir. Bu durumda konuşma terapisti, çocuğa sesleri nasıl üreteceğini öğretir ve ev ödevleri vererek ailenin çocukla pekiştirme yapmasını ister. Terapi süreci, çocuğun kaç seste sorunu olduğuna, evdeki çalışma performansına, motivasyonuna, çocuğun öğrenme hızına vb. faktörlere göre değişiklik gösterir.